Şahsen anne tarafından orijinimde Kırım Türkü (Tatar), Boşnak, ve Arnavutluk var. Yani olağan tabirle "macır". Ben Türküm, dedelerim de öyleydi. Burayı vatanları olarak benimsediler, bu bayrağı kutsal bilmiş ve o uğurda kan dökmüşler. Büyük dedem istiklal harbi gazisi, 3 sene evvel kaybettiğim tertemiz kalpli nur yüzlü adaşım biricik dedemse Kore harbi gazisiydi. Bu memleketi ne kadar seversen, ona ne kadar hizmet edersen o kadar Türksün. Bu ülkeye ne kadar katmadeğer sağlar, kalkınmasına ne kadar yardım edersen o kadar Türksün.
Ne mutlu Türküm diyene!

Edit: aklıma gelince gözlerim doldu. Askerden döndüğüm gün 83 yaşında hastalıklarla boğuşan yerinden zor kalkan adaşım kapıda beni görür görmez fırlamış beni öyle sıkı kucaklamıştı ki. "Mehmetçiğim, oğlum... "
Ulan evet çok zor bi askerlik yaptım ama büyükbabamın o mutluluğunu görmek herşeye değerdi.
Güzel bi törenle defnedildi.
Tanıdığım en temiz kalpli en ahlaklı insandı. Onun tarafından yetiştirilmiş olmak gurur veriyor.
Babaannemi köyden almaya ben gidecektim, ama bu bayram gitmedim. Gitsem Büyükbabamın mezarını da ziyaret ederdim. Beklemiştir beni adaş.