Ertesi gün okula gittim baktım melis sıramda oturuyor 2 çay 1 simit almış "günaydın sana çay aldım" dedi "günaydın sağol" dedim "kusura bakma 2 simide param yetmedi" dedi güldü "önemli değil" dedim oturdum bende yanına simidi ortadan böldü bi parçasını bana verdi birlikte yedik çayı içtik melis bardakları attı tekrar geldi ulan o kadar kişi varken benle konuşuyordu yalnız kalmak daha güzeldi ama yapacak bişey yoktu istemesemde konuşuyordum biraz suskunluktan sonra "çok durgunsun fazla konuşmuyorsun istemiyosan kalkayım" dedi üzüldüm o an "yok oturabilirsin sadece uykum var" dedim yalan söyledim "peki teşekkür ederim" dedi 5 10 dakika sonra anladı kalktı herhalde tenefüslerde tek başına oturuyodu bende uyuyodum ayıp etmiştim sanırım

O gün hiç konuşmadık yanımada gelmedi kırıldı sanırım kendi kendime ulan kafamı gibeyim dedim öğleni bekledim öğle zili çalınca "gel sana yemek ısmarlayayım" dedim sevinmişti "olur" dedi çarşıda emniyet müdürlüğünün orda dönerciler vardı o tarafa gittik tavuk dürüm ısmarladım fakirlikten et alamıyoruz yemek yedik sohbet ettik zile yakın okula döndük sanırım tek ve en yakın arkadaşım olacaktı