ARAF  tan
"Yanmaya hazır ol. Benim olmana, seni almama az kaldı demiştim."
Zavallı insanlar. Yasemin de onlardan biriydi. Söylediklerimi duyduğunda şaşkına dönmüştü. Vücudunu saran titremeyi ben bile içimde hissettim. Göz göze geldiğimizde o korkuyu hiçbir  şeye değişmezdim. Elçin' e baktıktan sonra yine göz göze geldik ve o bayıldı. Yinede şanslıymış zavallı onu yakaladım. Hoş aklından geçenleri bilmeseydim onu asla tutmazdım. Tam tersine yere düşüşünü büyük bir zevkle seyrederdim. Yasemin bayılınca onu revire taşımak bana kaldı. Elçin de telaşlı bir şekilde arkamdan geliyordu. Revire girdiğimizde hemşire neyi olduğunu sordu. Elçin ağzında birşeyler gevelerken ben Yasemin'i yatağa bıraktım. O sırada kokusu içime işledi. Anlam veremediğim bir şekilde kokusunu içime çekmek istedim. Ona doğru yaklaşıp saçlarını kokladım. Gerçektende güzel kokuyordu. Bu koku içimde bir yeri ... Ellerini tuttuğumda içimdeki ateş yükseldi ve onun ellerini yaktı. Elini elimden kurtarmak isterken ki hali aklıma gelince tebessüm ettim. Bu kız gerçekten çok saf.
Zavallı Yasemin, Elçin'in inadı yüzünden başına geleceklerden bir haber yatıyordu.
Sonra beni benden eden güzelliğiyle Elçin'e baktım. Garip bir ilişkimiz vardı. O cennetin en güzel meleğiydi. Tabi ben bana yakışanı yaparak onu etkiledim ve cennetten atılmasını sağladım. Bunu önceleri iblisin bana verdiği bir görev diye yapmıştım. Daha sonra cennetten atıldı benimle olacak derken o zavallı topraktan yaratılmış insanlarla olmayı tercih etti. ilk tanıştığı zavallı insan Yasemin'di. Elçin'i ne yaptıysam  benimle olmaya ikna edemedim. istesem her türlü ikna ederdim ama canının yanmasını istemedim.(Hey bizde sevebiliriz) Sonra ona ulaşmanın eğlenceli bir yolunu buldum ve kurban olarak Yasemin'i seçtim.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen Araf ?"
işte benim güzel meleğimde geldi.
"Sakin ol Elçin. Bu daha hiç birşey aptal inadından vazgeçmezsen.."
"Ne yaparsın söylesene? O kız sana hiç birşey yapmadı. "Umrumda mı sanıyorsun?