25 nci hayatım zorluklarla doluydu.
daha çok küçük yaşta annemi ve babamı kaybettim.
yılarca başkalarının yanında bir sığıntı gibi yaşadığımı hatırlıyorum.
başkaları tarafından dövüldüğümü, aç bırakıldığımı, bu yüzden ev bildiğim yerlerden birkaç kez kaçtığımı, ıslandığımı, hasta olduğumu hatırlıyorum.

yoksul bir ülkede olduğumu hatırlıyorum. muhtemelen arap ülkelerinden biriydi. tam olarak bilemiyorum.
ergenlik ve yetişkimlik yıllarım hep çalışmakla geçti.
inşaatlarda çalışıyordum. kum taşıdığımı, kalıp çaktığımı, sıva yaptığımı hatırlıyorum.

kumar oynadığımı görüyorum şimdi.
çıplak ayakları ve dizleriyle tozlu yerlere zar atıyoruz meslektaşlarımla.
kaybettiğimi ve çaresizlik hissettiğimi hatırlıyorum.
muhtemelen borçlandım. daha çok çalıştığımıi gece gündüz çalıştığımı, ölesiye çalıştığımı hatırlıyorum.
çok hızlı yürüdüğümü, çok yükle yürüdüğümü, dinlenmeden çalıştığımı hatırlıyorum.
bir mide ağrısı geldi sonra.
bıraktım üstümdeki kum çuvalını.
omzumdan başlayan bir ağrı kolumu ve dudaklarımı uyuşturdu.
sonra kalçama giren krampla birlikte yere yığıldım.
kalp krizi geçiriyordum sanırım.
ağzım kurudu.
nefesim kesildi.
gözlerim kararırken beyazlar giyinmiş bir adam geldi yanıma.
elinde küçük bir hap vardı.
ağzıma sokmaya çalıştı.
artık çok geçti.
altın çerçeveli gözlüğünün ardında gözyaşları vardı.
yine yetişemedim dedi beyazlı adam.
duyduğum son ses bu oldu.