17 nci hayatımda bir asker çocuğuyum. daha küçük yaşta tanışıyorum silahlarla.
hangi ülke olduğunu bilemiyorum ama babamın şatafatlı bir asker elbisesi var.
daha çocuk yaşta cephanelikteki askerlerle şakalaşıyorum. bir tanesinin şapkasını başıma takıp emirler falan veriyorum, gülüşüyorlar.
cephanelik gibi bir yere giriyorum.
sanıklar içindeki tüfeklerden birini alıp içine mermi koyuyorum. karşıdaki sandıklarda birine hedef alıp ateşliyorum tüfeği. vurduğum sandıktan daha büyük ses geliyor. alevler, alevler, alevler.
dışarıdan bağırışmalar geliyor. ama kimse içeri giremiyor. sandıklar birbirini uçuruyor havalara. üzerime taşlar, demirler yağıyor. omzumdan ve kalçamdan giren iki şarapnel paramparça ediyor bedenimi.
tek bir ses çıkaramadan, tek bir çığlık bile atamadan birkaç saniye içinde bitiyor herşey. çok şiddetli ama çok kısa süren bir acı hatırlıyorum. muhtemelen patlama ile birlikte tamamen parçalandığım için...