" Çalışan bir babam yok, daha doğrusu bir babam yok. " Öğretmen bunu duyunca yutkundu. Sanki pişman gibiydi. " Özür dilerim. " dedi sessizce. Cevap vermedim. Ama sanki cevap bekliyordu herkes. Sonra o beni rahatlatan ses geldi. Zil çalmıştı. Etrafımı sarmaya başlamışlardı yavaşça. Sonra elini uzattı bir tanesi. Eline karşılık vermeden önce incelemeye başladım. Önlüğünde kalp çıkartmaları vardı. Yüzüne doğru baktığımda simsiyah gözlerini, sapsarı saçlarını, ve o büyükce gamzesini incelerken dalmışım. Merhaba ben Melisa demişti. Ne oluyordu " Aman Allahım" kalbim sanki işini bırakmış gibiydi..

Hani okursanız belli edin kendinizi a dostlar.