Insanlar başlı başına bir bela değiller miydi? Bu bir soru muydu yoksa yanıt mi? Neyin neye göre olduğunu anlamak için bazen bakmaktan fazlasını yapmak gerekir. "O" yani bahsettiğimiz varlığı anlamak için yapılan bunca emeğin aslında bir hiç uğruna olduğunu anlamak ve bunun bir saçmalık olduğunu kendine kanıtlamak, işte o zaman seni tanrısal bir bakış açısına zütürdüğünü düşünürsün. Tepeden baktığını sanırsın "evet ben görüyorum " dersin ama sen hiç çıkamamissindir yukarıya hep aşağıda kalmışsındır. Bu bahsettiğim, hayatın bize yaptığı kandırmacadan ibaret. Aşık olduğunu düşün, onu ne kadar çok sevdiğini sonra olayın farkına vardığını. Evet küçük dostum kandirildin hem de hayatın ta kendisinden kandirildin. Sonra hayatının ne kadar berbat olduğunu düşündün belki biraz aklını kaçırdın ve hayata küstün. Peki hayatın gerçekten bir suçu var mıydı? Hayat seni hep kandırmadı mi? Hayatın tavrını değiştiremezsin sadece onun tarafından kandirilmamak için duvar örebilirsin...