Akşama kadar cafedeydik akşam Rüstem Abi'yi de alıp bize geçtik. Yardımları az değildi onun da her zaman derim Rüstem abi adamdır. Yemekler söylendi, alkol alan aldı almayan sigarasını içti.Şarkılar, türküler derken hepimizin üstünde mutluluk sarhoşluğu oluştu...
Sabah kalktığımızda daha doğrusu öğlen, Rüstem abi çoktan çıkmıştı, cafeyi açmak için.Bu adamında işi de zordu. O kadar eğlen sabah erken kalk... Yine dışardan söyledik yemeği. Yiyip içtikten sonra tekrar çıktık evden bugün çok işimiz vardı...

Önce Aykutu aradım,ne zaman yanımıza gelebileceğini sordum. Akşam üstü cevabını alınca, bizde sinema mı yapsak bowling mi düşüne durduk. Alican'ın sinema isteğini kırmayıp sinemaya gittik,bu işte en çok yıpranan oydu. Sinemadan çıkınca bi sahil havası alalım dedik ihtiyacımız vardı buna.25-30 dk durduktan sonra ağır ağır,hem buluşma yerimiz olan hem de ikinci evimiz gibi olan Rüstem Abi'nin cafeye doğru yol aldık. Rüstem Abi'ye Aykutun dün ki tavrını anlatmamıştık, anlattık.Kafanıza takmayın işinize konsantre olun dese de,onun da aklını kurcalamıştı bu durum gizleyemedi.Çok geçmeden Aykut geldi, geç bile gelmişti akşam olmuştu. Kaba bir üslupla selam verip oturdu. Bizimkilerle göz göze geldim,ama takılmadık bu duruma fazla. Kısa bir 'Nasılsın,ne ettin' faslından sonra ev hakkında sorular sormaya başladık.