Yaşadıklarımızı düşünüyorduk,ama genelde bakışarak anlaşıyorduk konuşmaya bile halimiz yoktu.Bir hata etmiştik en büyük hatayıda ben etmiştim...
10 dk boyunca süren ölüm sessizliğini ben bozdum konuşucak gücü kendimde yeni bulmuştum. 'Bunların hepsi benim tak yemem Alican haklıydı,bu zengin züppelerine güvenmemeliydik hepinizden özür dilerim ne deseniz haklısınız kafama sıçayım... ' 30 sn kimse bir şey demedi konuşmaya devam ettim. 'Ama emin olun bilemezdim ben doğru bildiğimi yaptım olayların bu kadar büyüyebileceği aklımın ucundan bile geçmedi' Başımı önüme eğdim tepkilerini bekledim.

Bu oluşan sessizliği de Alican bozdu. 'Senin suçun yok kardeşim iyi niyetine yenik düştün o kadar' Peşinden Fatih ekledi 'Bunlar olmasaydı başka bir şey olucaktı sen de demiştin, gitmesek başka plan kuracaklardı unuttun mu?'
Oğuzun da son noktayı koymasıyla kendime gelmiştim biraz... 'Kafana takma elbet bi yolunu bulucağız yaptıkları kahpelik cezasız kalmayacak' .Gözlerimden bi yaş geldi hafifçe çeneme doğru indi.Bu yaş 'Sizin gibi kardeşlere can feda' yaşıydı.Bir yandan bedenim acıyor bir yandan kendimi şanslı hissediyordum böyle arkadaşlarım olduğu için. Toparlanıp ayağa kalktım aynaya bakmak için banyoya gittim.