Sevdiğim ve inandığım bir söz aklıma geldi.'Bu dünyada bin dost az bir düşman fazladır' nerdeyse hayatımı değiştiricek bir hata yaptığımı bilemezdim ki...

'Tabiki buyrun' dememle birlikte yavaşça oturdular.En son oturucak olan hala ayakta olan, biraz küçümser biraz da merakla bir soru sordu.'Geçen ki olayda da buranın önüne gelmiştin burayı seviyorsunuz galiba, cafe sizin mi yoksa?' Dedi.Bu soruyla bizi aşağılayıp parasıyla ezebileceğini düşünmüş olsa ki hafiften sırıttı. Gözümün ucuyla Rüstem abiye baktım, hala bizi dinliyordu. Saniyeler içinde beni anlamış olucak ki göz kırptı.'Evet sayılır' dedim.Bu cevabı beklemiyordu biraz bozulmuş olucak ki sertçe sandalyeyi çekti ve hızlıca oturdu. Yüksek bi sesle

'Abi arkadaşların hesabı bizim masaya ekle'
Dedim.Bu onlara burası bizim mekanımız, ayağınızı denk alın paranız burda sökmez! Demenin bir başka yoluydu.