Araya geçtik. Yolculuk devam ediyordu. Sulu gözlerindeki hüznü atmamıştı. Yaşadığı kolay değildi. Sağ elimi kavradı birden. ikimizde yola bakıyorduk. Sımsıkı tuttu elimi ve bende karşılık verdim. Elimi yanağına dayadı. Aynı anda birbirimize baktık. Hüzünlü gözler, kalkmış kaşlarının altında buruk ama mutlu bir gülümseme vardı. Bende ona gülümsedim. Bana öyle bakıyordu benim de içimden her bakışında bir parça kopuyordu. Ben onu yıllarca takip etmiştim ve sonunda şans eseri birlikte olmuştuk ama kafamı kurcalayan bir soru vardı. Yaşadıklarından kaçmak için beni mi kullanıyordu?