Eve geçtim, aradan on dakika falan geçti, Berkeyi aradım. Berke atlattığını söyledi. Telefonda on dakika falan o adamların muhabbetini yaptık. Neyin nesiydi, kimin sıçtığıydı, derdi neydi acaba diye konuştuk. Konuşma bittikten sonra mutfağa geçtim, iki bardak su içtim. içim yanmıştı, bildiğin ölmek üzereydim.

Leş gibi terlemiştim, ölüler gibi kokmuştum. Hemen duşa girdim, üstümü giyindim ve o günü evde geçirdim. Dışarı çıkmak istemedim, ne olur ne olmaz. Cesaret sıçmıyoruz amk, insanız. O gün tam anlamıyla, korku hayatta tutar felsefesiyle geçirdim günü. Zor oldu, atlatmak zaman oldu. Birkaç hafta titreye titreye, paranoya gibi gezdim.

Not: Hepinize iyi geceler panpa, sabah hastaneye gitmem gerekiyor. O yüzden yatacağım, görüşmek üzere.