Devam ediyorum.

Azazil, insanla dalga geçti. Ona göre bu varlık mı yeryüzünde hükm sahibi olacaktı. Toprak ateşten üstün olamazdı. Bu bağlamda yeryüzünün tek gerçek lideri ancak kendisi olabilirdi.

Ama küçük gördüğü insan'ın kendi felaketi olacağını bilmiyordu.

Yaratıcı tüm varlıklara insan'ın yaratılanlar arasında ki büyüklüğünü tanımalarını emretti.
Fakat Azazil bunu reddetti. Böylece gazaba uğradı. Üzerindeki nur, lanete dönüştü. Ve çirkinleşti.
Yeryüzüne kovuldu. Artık tam anlamıyla gurur ve kibir sahibi, insana karşı da nefret ve kin ile doldu.

Yeryüzüne inen Azazil, Cinlere yalanlar söyleyerek kendi yanına çekmeye çalıştı. Cinlerin bazıları ona katılırken, diğerleri kovulmuş ve düşmüş bu varlığı reddetti.

Azazil aynı zamanda çok eskiden okyanuslara, adalara, derin mağaralara sürülen öfkeyle dolu cinlere ulaşarak onları kendi saflarına kattı. Onlarla üreyerek en tehlikeli cinler olan "ifritleri" dünyaya getirdi.

Artık bu düşmüş varlığın ismi "iblis" olarak anılmaya başladı.
Onun saflarında ki varlıklara ise şeytanlar denildi.

Hedeflerinde ise doğrudan doğruya topraktan yaratılanlar vardı.

Kaynak;

Mericu'n Nubuvve
(muhafazid Emin Hirevi)

Cinlerin Esrarı
(imam Şibli)

Adem
(Cemil Akıncı)