Hayatımın en kötü gününü yaşadım. Ben 14 yaşındayken sokakta bir yavru köpek buldum. Cok tatlıydı yani nasıl desem anlatılamaz bir sevgi. Aldım kucağıma sevdim biraz ama geri bırakamadım sokağa vicdanım el vermedi. Aldım getirdim eve karnı actır diye düşündüm hemen koşa koşa bakkaldan son paramla süt aldım. Bir tasa koydum sütün yarısını ama nasıl iciyor kücücük ağzıyla. Belli ki cok acıkmıştı. Zavallı köpek. Aradan 1 saat felan gecti babam geldi eve. Köpeği gördü. B:babam X:Ben
B : Bu ne lan ne geziyo burda
X : Sokakta buldum baba
B : At şu mendebur hayvanı
X : Baba kurban oluyum kalsın
B : La gibtir git bide onumu beslicez
X : Ben harclığımla beslerim onu
B : Sonrada param bitti diye para istersin at şu hayvanı gözüm görmesin

Bende ağlayarak annemin yanına gittim anlattım durumu. Annemde hayvansever biri baya ben babanı ikna ederim merak etme sen dedi. Ama halen ben ağlıyorum neyse annem babamla konuşmuş heralde babam geldi benden özür diledi , köpeğin kalmasına izin verdi. Sevincimden babama bir sarılmışım 10dakika bırakmadım babamı. Hemen köpeğin yanına gittim biraz daha sevdim. Kücücük patileriyle üzerime atlıyordu adeta. isim koymayı düşündüm ve o an aklıma ilk Doretto geldi. ismi artık Doretto idi. Nerede yatacak diye düşünmeye başladım babam evde kalmasına izin vermezdi. Bende arka bahcemizdeki tahtaları alıp civiliyerek kücük bir barınak yaptım. Artık orada kalıyordu. Cok iyi anlaşıyorduk sürekli onunla oynuyordum . Carşıya cıksam onuda yanımda gezdiriyordum. Artık benim bi parcam gibiydi onsuz olmuyordu. Carşıda döner yerken bir yarımda Doretto ya alıyordum. 5 senemiz böyle gecti herzaman beraberdik. Birgün sabah uyandığım da Doretto sıkılmıştı gezmek istiyordu. Benim de işim vardı cıkaramazdım ama etrafı biliyor diye kendi halinde gezmesi için tasmasını cıkardım ve dışarı bıraktım. Ben çarşıya cıktım birkaç saatlik işim vardı hallettim ve eve dönüyordum eve yaklaştığım da Doretto yu yerde yatarken buldum her tarafı kan içindeydi birkaç köpek tarafından saldırıya uğramıştı belli ki. Hemen kucakladım Doretto yu zütürdüm veterinere, veteriner yaralarının çok derin olduğunu ve iyileşmesinin zor olduğunu söyledi. Ama yine de ben tedavi için onay verdim. Yaralarını dikti ilaçladı serum taktı. Bir kaç saat bekledikten sonra Doretto yu aldım kuçağıma 5 km lik yolu kucağımda taşıdım en iyi dostumu. Eve getirdim koydum klubesine yemek verdim su koydum akşam olana kadar ayrılmadım yanından. Sonra da uyumaya gittim. Gece uyurken bi inleme sesi duydum hemen kalktım yatağımdan Doretto'nun yanına gittim. Acıdan ağlıyordu resmen can cekisiyordu belli ki. Gözlerim dolu bi şekilde uzandım yanına sarıldım ama ağlamadım üzülmesin diye. Sesleri git gide yükseliyordu biran duraksadı son kez gözlerimin icine bakıp yüzümü yaladı. Ve kendini bıraktı. Sesli sesli ağlamaya başladım annem babam komşular hep toplandı sanki gercek bir cenaze vardı ama o köpek benim icin coğu insandan değerliydi. Kovdum milleti başımdan aldım küreğimi elime eştim arka bahceyi kucakladım son kez Doretto mu  öptüm bide yanağından koydum mezarına , hıckıra hıckıra ağlayarak gömdüm , 5 senelik dostumu. Umarım huzuru bulmuştur en iyi arkadaşım. Seni cok seviyorum... Dostun muhafazid