On birinci yaşımın doğum gününde evin her yerine balonlar şişirmişti, süslemişti yeşil evimizi. Çikolatalı pasta ve sarı bir top almıştı bana. O top en sevdigimdi iste, mahalle maçlarında daha güzel goller atilirdi o topla. En sert şutu ben çekerdim o topla, babam almıştı çünkü.

Sonra günler daha hızlı geçti.

Sonra, o top patladı.

Sonra, o balonların bir tanesi hariç hepsi patladı, söndü, kayboldu.

Sonra, babam hasta oldu.

Sonra, geç kalınmış teşhis.

Sonrası, son sayfaları yırtık bir aşk romanı.

Sonra, kaybettik.

Ondan sonrası, musalla taşı, cenaze namazı.

Sonrası, aile kabristanına artı bir mezar taşı.

Daha sonra ben, yıllarca ekgib, yarım bir vaziyette büyüdüm.

Ortaokul, lise, üniversite...

Öyle ya da böyle büyüdük, koca adam olduk.