intihar etsem sonra

bundan 6 yıl once beni intiharla tanistiran, sevgili kaplumbagama tesekkur ediyorum.
acili gunlerin efkarini yansitarak azaltmayi uygun goren efkarli kisilerin yansittiklarinin acinasi meyvelerini geri toplamayi gorev edinen yani siz zavalliciklarin kibrine, ego ile rest cekiyorum.
3 sene once giristigim buyuk bir kavganin ortasinda aklima bi' sey takildi. "bunun sonu iyi bitmeyecek, boylesine bir durumdan nasil cikacagim"
durumun taktanligini anlatmayacagim, ama o durumda boyle dusunmenin tabii bi' sey oldugunu soylemem gerek.
o an dusundum ki, bu olanlar elbet gececek, cok uzak olmayan bir gelecekte umrumda olmayacak ve o an ki yasananlar icin bir benzerini dusunecegim.
bu sizlerce basit gelebilir, ama eminim ki bazilariniz; basit kabullenislerin veya olgulari gun yuzune cikartmanin, kafatasi icerisinde kozmik bir patlama ve yeniden sekillenen bir evrenin varligini kesfe cikmanin zorlu ve yasamanin oldukca trajedik bir seruvenin kacinilmaz oldugunu.
olay bazli analizden durum bazli analizlere gecisin ise yeni bir goz anlamina gelmesini de boyle algiladim.
efendiler soyleyin bana; acilari yadsimadigimiz sure boyunca ardini gorebilmemiz mumkun mu?
bu arada isa, huur cocugudur.
sahih, kac kisinin kaplumbagasi intihar eder ki?