3 gün boyunca her bana baktığında özür diledi
iznimi mahvettiğini düşündüğü için
istersen git alanyaya dedi istemiyor oldugunu bildiğim ve gitmeyeceğimi bildiği
halde
cafede olanlarda dolayı da özür diledi
o konuştugu delikanlının kendisi ile çıkmak istedigini
bu ilginin yanındaki kız arkadaşını ebru için terkedebilecek kadar çok oldugunu
belirli bir zaman sonra ebrunun da beni sevdiğine inandığını
ama beni mutlaka görmek istediğini söylediğini samimi bir şekilde itiraf etti
• * o gün konuştukları ana konununda
ben oldugumu ve mutlu olmamızı dilediğini söyledi
kızmadım
ama o delikanlının kız arkadaşına acıdım
ebrunun iyileşme süresince benim yaptığım yemekler
benim de hasta olma riskini göze alarak kısa öpüşmeler
onun için sıktığım portakal suyunu komple üzerine dökmem
sakar oldugum konusunda ciddi makaralar yapılması
benden hasta bakıcı olmayacagı konusunda kızlardan gelen kikirdemeli dalga
geçmeler
ama herşey için teşekkür eden
seni çok seviyorum şapşalım diyen bir ebru
iznin son günlerinde gittiğimiz kafelerde ebrunun taze portakal suyu var mı diye
sorup
yok onu yalnızken içerim gibi esprileri
babamın sürpriz şekilde bankaya yatırdığı para
o parayla eczaneye gidip biberon alarak bundan sonra
sana getireceğim içecekleri buna doldurayım en azından dökülmez hatırası
kızlara teşekkür
ebruya bol ağlamaklı ve bol sarılmalı bir vedanın
ardından tren ve istanbul
son olarak da görmekten bıkmaya başladığım
her adımla yaklaşırken nefret ettiğim kışla
**kışlaya geri dönmek hafta sonu izninden sonraki pazartesi sendromu
tekrar yeşil kıyafeti giymek nefret edilen gri lise pantolonu
iznin bitmiş oldugunu bilip bir daha izne gidemeyecek olmak okuldadevamsızlığın
19lara dayanması
oooo hoş geldin kelebekler eşliğinde asker arkadaşları tarafından karşılandıktan
sonra
ne oldu ne bitti ben sormadan anlattılar zaten
adamlar sıkılıyor ağızları da mahalle karılarıyla kafa kafaya gidiyo haliyle