Eve döndük yine sallana sallana. ilk ben hazırlandım, ayna karşısındayken beni izledi. Saçlarımla, sakallarımla nasıl uğraştığıma şahit oldu ilk defa. Hayran hayran baktı bana dakikalarca. Sıkılmadan, gözlerini bir saniye bile ayırmadan. Arada elini uzatıp bozuyor bütün uğraşımı, ben tekrar yapıyorum. Gülüyor. Boynumu öpüyor, yanıma durup aynada ikimize bakıyor. Gözleri doluyor, iç geçiriyor, hasret gideriyor. "Yakışıyoruz be" diyor göğsünü kabarta kabarta, gurur duyuyor kendiyle. Haklı da, kim bir bilinmezin peşine düşer ki yıllarca.

Çıktık benim evimden, yollara düştük onun evine doğru. Seke seke giriyor eve şuna bakın, bayram havası var Funda için, neşesi daim olsun. "Gelsene" diyor, odasına giderken. Açıyor dolabını, bir o elbiseyi gösteriyor bir bu pantolonu tişörtü. "Hangisini giyeyim?" derken bile sesi titriyor heyecandan, güzel görünmek istiyor bana anlıyorum. Ben de ona eşlik ediyorum tatlı telaşında.

+Saçlarımı tarar mısın?

Oturuyor hemen önünde ki sandalyeye, tutuşturuyor elime tarağı. Ellerinin terlediğini görüyorum, nefes alış verişleri hızlanıyor. Ah be, sevgiye bakar mısınız...

+Durmalı zaman, tam da şu anda...

Artık yataktan kalkmış görüntüsünden uzaklaşıyor Funda.

+Çık hadi, üzerimi değiştiricem.

Tarağı bile bırakamadan kapının önünde buluyorum kendimi. Acaba ne giyecek? Bir şeyde karar kılmamıştı oysa ki.

Saniyeler damlıyor zamanın akışına, dakikalar birikiyor yavaş yavaş. Kapının açılış sesiyle gözlerim onu arıyor odadan çıkışını beklemekle.

Çiçekler... Rengarenk çiçeklere bezenmiş... Pembeli, morlu, kırmızılı bir sürü çiçekler giymiş üzerine ve en güzellerinden saçlarına taç yapmış. Büyüleniyorum, gözlerim kamaşıyor... Dilim tutuluyor kapıdan bana doğru attığı her adımda, yutkunamıyorum dahi.

-Sen...