1. 1.
    0
    Bugün kamu çalışanı olduğumdan bir şehit ailesine ziyarete gittim. tam20 yıl önce şehit olmus Fatma teyzenin eşi .Kızı daha 3 yasindaymis. kapıyı açar açmaz anladı nereden geldiğini önce elini öptüm yaşı vardı sonuçta teşekkürler dedi yine unutmadıniz beni içeriye geçtim salonun duvarında ay yıldız hilal in içinde eşinin fotoğrafı kolay değil 20 yıl geçmişti biraz olsun hafiflemistir diye sordum nasıl oldu diye bir an daldı uzaklara gitti sonra durdu ve sırtından vurmus alçaklar dedi ne istediler ondan dedi ne istediler 3 yaşındaki kızından ne yaptık biz onlara diye içini döktü gözleri. doldu kendime çok kizdim belki de iyilik yapmaya çalışırken Fatma teyzemi daha da uzdum diye kizdim kendime . bu sene kizini da evlendirmiş benle yaşıt nerdeyse kızı da uçup gitmiş başka bir eve tek kalmış evde başladı o hem anne hem baba olduğu 20 yılı anlattı bana bir sıra gerçekten dalmisim ki gözümden akan yaşları yere düşerken farkettim. Ağlamak için mi geldin moral için mi diye takıldı bana ben o zamana kadar ne kadar saçma şeylere sinirlendigimi ne kadar kolay pesettigimi farkettim Fatma teyze durdu bir şey demedi . Sonra görev icabı hemde insanlık vazifem olarak sordum istediğiniz bir şey var mı diye Komutanlara iler nereye kadar bu şehitler diye kaç anne daha uzulecek kaç baba daha içi kan ağlarken Vatan sağolsun diyecek su kadar oğlum olsa yine gonderirdim diyip Vatan uğruna oğullarim in hepsi feda olsun diyecek kaç insan küçük yaşta çocuklarına doyamadan şehitlik mertebesine erişecek dedi .Hakliydi nereye kadar gidecekti ki bu durum
    Sonuç olarak evden çıkarken kalleslere karşı daha da sinir dolu , Fatma teyzeye bir acıma duygusu vardı içimde
    okuyup bu fikirlere değer veren kardeşlerim olursa suku atarlarsa kaç kişiye ulaşabildiğimiz ogrenirim
    ···
   tümünü göster