Uzun zaman sonra, yeniden ayna karşısında kendi suretime bakıyorum. Pis, leş bir insan... Toparlan Can! Yeter bu kadar incinlık... Sana yakışan bu değil, Funda'ya yakışan, onun aşık olduğu adam sen değilsin. Silkelen, ve kendine gel.

Yıllar sonra, ilk defa bu kadar kısa kestim sakallarımı. Resmen yüzümün, çenemin şeklini unutmuşum. Kısacık, kirli sakallı bir Can var aynada bana bakan. Funda'da çok şaşıracak buna, hoşuna gidecek mi, bilemiyorum, göreceğiz. Saçlarımı, Funda'nın tokalarından biri ile bağladım arkadan, ve onun en sevdiği parfüm sardı bedenimi, hiç bir şey. Evet, ben parfüm kullanmıyorum. Çünkü çiçek böcek kokmaktansa, kendin gibi kokmalısın burnuma burcu burcu diyor sevdiğim kadın. Ben de öyle yapıyorum. Ona, onun sevdiği gibi görünüyorum, yaklaşıyorum. Benim sevdiğim adamın yapay olan hiç bir şeye ihtiyacı yok çünkü gece aynı yastığa koyduğumuz zaman başımızı, beni senin kokun mest ediyor ve onunla huzur bulup uyuyorum diye söylüyor. Bu davranışı onunmuş gibi anlatıyorum size ama, sorsanız benim isteğim ve aklımdan geçenler de tam olarak aynı şekilde. Onu sevdiğim, ilk gördüğüm gibi değişmemiş ve saf görmek istiyorum ömrümün son saniyelerine dek. Aşk işte, değişmesin istiyor sevdiğin insan...