Kafamın içinde Hayal'e karşı o kadar çok düşünce var ki. Daha tanışalı 1 gün olmadı. Aramızda karşılıklı bir aşk başladı. Fakat bu yabancı için ben kendi canımı tehlikeye atıcaktım. Bir kız için. Hayal için...

Saat: 17.46

Yer: Ankara-Kırıkkale yolu

H:Neden buraya gidiyoruz? Ve neden 4 kişiyiz? Yok edilen bir yerde ne yapabiliriz ki?

B:Kontrol amaçlı gidelim. Belki bişeyler çıkar.

Üsse geldiğimizde Hayal ve Erdem'i önden gönderdim. Cengiz'den telsizi alarak soysuzla konuşmaya başladım:

B:it oğlu iyi dinle beni. Dediğin yerdeyim. Arkadaşlarıma bişey yapmayacaksın. Sivillere zarar vermeyeceksin. Takası yapıcaz buradan toz olucaz. Anladın mı?

X:Aa yüzbasi bu kadar sinirli olma. Ne de olsa senle bir geçmisimiz var.

O son cümlesi aklıma kazındı. Ne geçmişim vardı bu p*çle. Fazla uzatmadan:

B:iyi dinle lan beni. Kontrol üssünün kuzey tarafında buluşalım yapalım ve bu iş bitsin.

X:Anlasildi yüzbasi. Anlasildi.

Kuzey tarafa doğru hareketlendiğimizde Hayal:

H:Burada bir şey yok geri dönelim.

B:iyi bakalım. Mutlaka birşeyler buluruz.

H:Emir sorduğumda cevap vermedin. Yüreğim kan ağlıyor resmen. Kardeşim nerede?

Yutkunarak ama kahraman bir ses tonuyla:

B:Birazdan görürsün.

H:Neee? Allahım sana şükürler olsun.

Dedi ve boynuma sarıldı. Sarıldığında hep "teşekkür ederim" diye tekrar ediyordu.

Onun mutluluğu için hazırdım. Esir düşmeye hazırdım.