E:Neyse komutanım geçmişi deşmenin anlamı yok.

Tam bu sırada Rıfat koşarak yanıma geldi. Belli ki telaşlı ve önemli.

R:Komutanım karargah yanıt vermiyor.

B:Sinyalde sıkıntı var mı parazit marazit jammer felan.

R:Yok komutanım. Alıyolar fakat yanıt yok.

B:Allah Allah yoksa...

Korktuğum inşallah başıma gelmez.

"Kırmızı takımdan 6 kişi benle gelsin diğerleri sığınağı aktifleştirsin. Erdem komuta sende"

Araca binip üsse doğru hareketlendik.

Saat: 15.23

Yer: Geçiçi hava üssü (Ankara-Kırıkkale yolu)

Üsse yaklaşık 1 km kalmıştı ki dumanlar yükseliyordu. içimden "Allahım nolur. Yarabbi lütfen olmasın" diyordum.

"Oğlum bas bas. Ne olduğu belli değil bas."diye sürekli şöföre uyarıda bulunuyordum.

B:Olamaz.

Hainler üssü yok etmişti cephanelik, yemekhane ,siviller ,herşey... Eser kalmamıştı. Sadece 4 adet havan ve mermileri, 7 roket atar ve 17 mermisi vardı.

Hepsini araca yükledikten sonra aklıma o küçük kız geldi. Acaba neredeydi? Gerçi burada sağ çıkması imkansızdı fakat bir umut araya koyulduk.

Tim kıza odaklanmıştı cesetlere bakılıyor siviller ve o kız aranıyordu. Fakat eser yoktu onlardan. Neredeydiler?

Komuta merkezi harabe olmuştu. Fakat masa sağlamdı ve üstünde bir cd vardı. Bunu çalıştırıcak bişey olmalıydı. Yerde bir laptop buldum. Çalışır umuduyla düğmeye bastım. Allaha şükür çalışıyordu.

Hemen cd yi taktıktan sonra "play" butonuna bastım. Cd de siviller vardı. Önlerinde 3 rus askeri. Ve türkçe bir bildiri okuyorlardı:

Rus askeri:Türkiye Cumhuriyetinin kıymetli askeri hain yüzbaşı Emir. Bu rehineleri görüyosun değil mi? Bunları çok istiyosan teslim ol. Senin canına karşılık onların canı.

Şerefsizler hepsini rehin almıştı. O kız da zavallı köşeye oturmuş sessizce ağlıyordu. Gözüm ona takıldı. Sessizce ağlayışına takıldım. Minik gözyaşları masmavi gözlerinden akıyordu. Gönlüm daha fazla dayanamadı. "TAMAM LAN iT OĞLU iT" diye bağırdım. Tim ise bana şaşkınlıkla bakıyordu. Ama bu şaşkınlık iyiydi.

Benim de onlara vericek bir cevabım vardı.