3 yaşımdan beri böbrek rahatsızlığım var benim.
işte 12.sınıfa başlayacağım yaz son çare olarak antalyaya gittik. Artık böbrekler duracak yerini diyaliz alacaktı.
Neyseki herşey iyi gitti. Diyalize girmeden özel bir hastanede nakil oldum.
Hastanede yattığım sürede, bir stajer hemşireyele tanıştım. Aslında herşey odama pansuman yapmaya gelmesiyle başladı.
Hergün sabahları pansuman işi için birisi gelirdi.
Ama o acıyla hemşirelerin zütlerini kesecek, memelerine bakacak halim yoktu

işte gene acılarla uyandığım bir sabah, babam bir kaç saatliğine dışarı çıkmıştı.
Odada tekim, tv ye bakıyorum.
Kapı tıklatıldı, ardından hafif bir gıcırtıyla açıldı.
Güzel, minyon tipli bir hemşire girdi içeri, günaydın diyerek lavabodan bidonu kapıp geldi. ilkönce idrar torbamı boşalttı.
Şimdi idrar torbası ne alaka diyecekler olacaktır.

Pensim sondaya bağlı, otomatik olarak hortumla bir torbaya gidiyor idrarım.
Herneyse, hemşire idrarımı boşaltıp, pansumana geçti.
Ara ara benimle konuşmayada çalışıyor, acıdığını biliyor çünkü.
Olay kaça gittiğime gelince, kıskı bir sesle söyledim.
Aaa bende 12.sınıfa başlayacam burda stajerlik yapıyorum dedi.
Ama küçük bir sorun vardı, dediğim gibi dikişlerim penisime kadar uzanıyordu ve penisimide açması gerekliydi.
Utana sıkıla, offlaya poflaya açtı pansumanı yaptı. Ama iyi arkadaş olmuştuk.
Böylece iyibir dostlukta başlamış oldu.