Bu bilgilerden sonra içimde en ufak bir şüphe kalmamıştı. Yıllar sonra memleketimden gelen bu kadar çok insan görüyordum. Bu zamana kadar ABD de yaşamama rağmen içimde hep bir milliyetçilik vardı ve burda o duygularım tavan yapmıştı. Daha eğitime başlamadan burda kalmaya karar vermiştim. Ama bir sorun vardı. Peki ya Ailem?? Aklıma gelen bu sorudan sonra hızla odadan çıktım ve aklımda kaldığı kadarıyla ajan 1453 ün odasına gittim. Kapıyı 2 kez tıklatın ama cevap gelmeyince içeri girdim. Oda boştu. Benim buraya girdiğimi görmüş olacaklar ki arkamdan bana 2 kişi seslendi dönüp baktım. Benden kısalardı. Bana
-ajan1453 yemekhanede ha birde yemekhane zemin katta çaylak
Dediler. Bana çaylak demeleri her ne kadar sinirlerimi bozsa da içimdeki endişe duygusu onlarla kavga etmeme engel olmuştu. Koşarak asansöre geldim. Doluydu ve bekleyemezdim. Hızla merdivenlere yönlendim. Merdivenleri ikişer üçer inerken aklımda ajana söyleyeceğim şeyi düşünüyordum. Zemin kata indiğimde karşımdaki kapıda yemekhane yazıyordu. Sertçe kapıyı açtım ve içeri girdim. Herkes bana bakıyordu. Hiç umursamadan gözüme köşedeki masada çarpan ajana doğru yöneldim. Ayağa kalktı ve neden geldin dedi. Kekeleyerek ailem ailem ne olacak peki dedim. Bana okulumun müdürüyle konuştuğunu müdürün aileme geziye çıktığımı söylediğini söyledi. içim rahatlamıştı. Ben derin bir oh çekerken ve sakın birdaha benim yanıma bu şekilde gelme diyerek ekledi