Gözlerimi tekrar açtığımda benim annem ve edanın annesi başımdaydı. Levent abi sinirden bi o tarafa bi bu tarafa gidiyor bi yandan hem bana hem babama hakaretler ediyordu. işin dahada kötü yanı eda babasına bana zorla sahip olmak istedi demişki kafamı yerden kaldırmamla adamın tecavüzcü diye üstüme atlasaması bir olmuştu. Bi o vuruyordu bi babam. Lakin canımı asıl yakan yediğim bu darbeler değil edanın bi köşede masum rolü yapıp ağlamasıydı. O gün babamdan tek duyduğum kelime eşyalarını topla gibtir git bu evden oldu. Neden o akşam eve dönmüşlerdi hiçbi fikrim yoktu. Ağlaya ağlaya yüzüm kan içinde odama attım kendimi sırt çantama kıyafetlerimi ve zar zor biriktirdiğim 100 liramı koydum. Fakir bin demeyin beyler o zaman bırakın 100 lira arttırmak 10 lira zor arttırırdık 2 3 haftada. Çünkü zaten babamın günlük verdiği para 3 lirayı geçmezdi. Sırt çantamı alıp çıktım evden. Arkamdan hiç kimse ses etmedi gitme olum diye. Canımı yakan edanın bana iftira atması değildi zaten bundan sonra hiç bi kızada güvenmezdim benim asıl canımı yakan babamın birisi uğruna oğlunu bu kadar kolay bi şekilde silebilmesiydi. Acaba bu koca şehirde gecenin bi vakti nereye gidicektim ne yapacaktım hiç bilmiyordum, tek bildiğim şey varsa o da gökyüzündeki bunaltıcı bulutlar artık yerini yağmura bırakıyordu.. Yolum ıslaktı ama o yolda kayıp düşmek mi kaderimdi yoksa yere daha dikkatli basıp yükselmek mi..