Part 49 Final

Hepinize teşekkür ederim okuduğunuz için

9 yıl sonra...

Kendimi öldüremedim. izin vermedi ruhum. Daha ölmeyecekmişim.Çıkıyorum hapishaneden. Elimde içerde tanıdığım birinin sardığı tütün. Saç sakal. Yorgunum.Umudumda yok bu hayattan. Karşıda bir araba duruyor. Güzelde bir araba.Bi kadın iniyor. Bana doğru yürüyor. Ağlamaya başlıyorum o geceki gibi.Bu o kız. Hiç değişmemiş.Ben değiştim ama. Tutuyor tam yere çökecekken beni. Bindiriyor arabaya. Tütünüm hala elimde.Ben konuşmayınca anlatıyor. Mezun olmuş.1 arkadaşıyla yazılım şirketi kurmuş. Büyümüşler işleri iyiymiş.O anlatıyor ben seviniyorum. Onun adına. Bana diyor. Bizimle çalış. Sana yerim var. Geçiştiriyorum.Hala sevmeyi biliyor mu kalbin diyor. Bilmiyorum Elif diyorum. Adı Elif. işte adını bile kullanmadığim insan hayatımın parçası oluyor.Bir süre şirkette çalışıyorum. Güvenlik uzmanı olarak. Sonra evleniyorum bu kadınla.Ben yokken yinede beklemiş. Helal olsjun.

Evlendiğimiz gün soruyor bana

Pişman mısın hem arkadaşını hem sevdiğini öldürdüğüne

Ağzımdan tek cümle çıkıyor...

Sevene yanlış yapanın ya Allah canını alır yada bizim gibi garipler...