6 yıl önce hiç unutmam ve beni gerçek aşka bağlayan bir olay.

Fakir ama yakışıklı sayılan biriydim. Lise 2 zamanları bir kızla tanıştım her şey çok güzel 1 2 hafta zaten okuldayız hep falan görüşüyoruz yani para harcamalık olay yoktu pek. Birinci ay geldi kıza da demedim şimdi durumum yok falan bilmiyor yani fakir olduğumuzu. Bana diyor yok sinemaya gidelim oradan yemek yeriz oradan kafede otururuz gibi bende birşey diyemedim tamam olur dedim. Büyük gün geldi dedim babaannem vefat etti yalan bulamadım başka dedi olsun başka sefere buda inanmamış tabi gitmiş en yakın arkadaşıma sormuş anlatmış her şeyi arkadaşımında attığı mesaja bakın onun babaannesi zaten ölü para bulamamıştır fakir binbenim tabi hiçbirşeyden haberim yok okula gidiyorum.

Sev:Aşkım tenefüste önemli bir şey konuşcam seninle.
Ben:Tabi aşkım.

ve tenefüs

S:Neden söylemedin durumunuzun olmadığını
B:Nerden biliyorsun dedim

ve telefonu gösterdi o mesajı okuduktan sonra beyler bahçede ağlamaya başladım nasıl ama hayatım boyunca ilk defa öyle ağladım. Kızda dedi aramızda paranın lafı olmaz lütfen üzme kendini bu senin elinde olan bir şey değil ki zaten sınavımız bu falan hem ilerde çalışıp kazanırız çok güzel bir hayatımız olur.(dur mk daha 1 ay olmuş) o ettiği kelimelere aşık olmuştum beyler şimdi nişanlım olur okul bittiğinde de düğün inşallah.O çocuğa gelirsek normal davrandım çıkışa kadar çıktıktan sonrada çocuğun ağzını burnunu kırdım cebindeki parasını alıp larkımı içtim pişman mıyım değilim.Özet şu hayat bir yerden patlak verirse her zaman başka kapılar açılır