unuttum öyle orada kaldı olay,bir kaç hafta geçti sanırım aliyle okul kütüphanesine okumak için birer kitap almaya gideceğiz, okulun en üst katına cıkmamız gerekiyor, neyse girdik kütüphaneye seçtik bir kaç kitap, orada ki görevli ögrenciye kitapları kaydettiricez, ilerlerken siyahlar içinde onu gördüm, siyahın beni bu kadar içine hapsedeceğini bilmezdim, şeytanın rengi ama sanki içinde bir melek var, simsiyah gözleriyle o kadar güzel ki yakından, pişmandım bugüne kadar yaşadığım hayattan, pişmandım bu yaşıma kadar ona bakmadığımdan...

o kadar sersemlemişim ki bir kaç dakika sadece ona bakmışım o sırada o aliyle kavga ediyor,ali öyledir hızlı çocuktur, samimidir,seninle bir masaya otursun kırk yıllık dostun gibi sohbet eder ama bu Fatmada işe yaramamış ters tepmişti...

Kes Sesini demesine irkildim, inan ölmek istedim,bir insan sinirliyken ancak bu kadar tatlı olabilir, üst dudağı kabarıyordu sinirlenirken, gözleri açılıyor,al yanakları kızarıyordu ve sol yüzük ve baş parmağının tırnaklarının uclarını birbirne sürttürüyordu...
saatlerce izlerdim ama sen ne bakıyosun be demesiyle dengem bozulmuştu.