“ Komutanım bu numara ilde tanıştım bir kişi arada sırada dertleşiriz” dedi. Fakat mesajlarını okuduğumda cidden dertleşiyorlardı fakat kodlu konuşmuş gibilerdi. Telefondan rehbere geldim sadece Şirkat diye bir numara kayıtlıydı, bastım yeşil tuşa aramaya koyuldum. Aradıgım anda astsubayın üzerinden bir titreme geliyordu. “Astsubay telefonunu çıkar” dedim. Astsubay telefonunu çıkardı fakat çalmıyordu. Elimi üzerine attığımda palaskanın arasından iç çamaşırına sıkıştırılmış bir telefon buldum. Evet bunlar hainlerdi ve bunca canı yok edenler bunlardı. Hemen askeri idarelere haber verdik, posta çektik, anons geçtik. Aslında bunlar karakolun komutansız kaldığı zamanlarda içeri sokulan astsubayın oyunlarıydı ve gayet iyi oynamışlardı. Bunların amacı 4 ay sonra yapılacak olan bir askeri beraberlikte 600 kişi olduğu zaman onları toplu katliam yaparak canlı bomba gibi kendilerini kullanarak yok edecek kişilerdi. Bunlar 8 ay boyunca karakolda barındırılmıştı ve bunları ben açığa çıkarmıştım. Gereken işlemlerin hepsi yapılmıştı ve karakolda 2 kişinin olduğu daha söyleniyordu derin ve sık araştırmalar sonucu onlarda bulundu ve haklarında gerekli işlemler yapıldı. O günden sonra aramıza kadar gelmiş asker görünümlü hainleri nasıl anlayamadığımızı hep düşündüm. Aslında 18 şehit astsubayın yanlış bilgisi yüzünden verilmişti, fakat 600 kişinin canı sayemde kurtulmuştu çünkü bu olayı hep kurcalamıştım. Bu askerler hakkında ağır cezalar uygulandı. Ömür boyu müebbet cezalarına çarptırıldılar. Ve o yıldan sonra Van’da ben olduğum sürece hiçbir olay yaşanmadı. 4 yıl sonunda çanakkaleye geldim ve çanakkalede de 6 yıl askeri görev yaptım. Daha sonra emekli olmaya karar verdim, hala evlenmemiştim. Bu arada emeklilik sonrası Ercanla beraber Kasımpaşa maçına gittik ve bir eğlence mekanında iyice eğlendik. Ercanın kulağı yoktu, sanki içe doğru ameliyatla yapıştırılmış gibiydi. Fakat kötü şeyler yaşamıştım, kötü anlara şahit olmuştum. Ama herşey vatanım içindi.