Kafamı çeviriyordum nefes alıp bir mermi atıp tekrar arkama dönüyordum 7. Askerimde yere düşüyordu. Dar geçit ölmüştü, o gece dar geçit şehit olmuştu. Dar geçit o gece nurlandı arkadaşlar, çünkü dar geçit o gece 18 canı aldı. Yaklaşık 24 dakikada 18 şehit verdim, her dakikada bir beden yere düşüyordu. Ateşler kesildi, ercan hala deli gibi mermi sıkıyor, mermisi bitiyor boş silahı ağzından “tak, tak” sesler çıkartarak vuruyordu. Ercan şuan travma halindeydi ve ben onu anlıyordum. Sesler kesilmişti, galiba hainler çekilmişti. Ve o dağda yalnızca 2 kişiydik, 2 yeminli asker, 2 Türk milletinin aziz askeri, 2 beden.
Yalnızca 2 yüz.
Ercana baktım biraz sakinleştirmeye çalıştım. “Arkaya bakamıyorum komutanım” diyordu. “Bakma oğlum sakın bakma” dedim ve ercana sarıldım. Suratında bir iz vardı, derin bir kegib, sağ yanağından kulağına doğru, ercanın kulağına baktığımda şok oldum, Ercanın kulağı yoktu. Hani kulak memesi olur ya işte ercanın kulak memesi yoktu. Bunu ona söyliyemedim. Sırtımda derin bir mermi taşırken burda ne yapıcagız bilmiyordum.