insanlar ikiye ayrılır:

1) Evvelden beri yoksul bir ailenin çocuğu olarak Anadolu'da dünyaya gelip muhafazakar-milliyetçi yetiştirilip vatan için gerekirse ölünür diyen tipler. Bu insanlar iyi bir eğitim alamadıkları için bırakın dünyayı ve ülkeyi daha içinde yaşadıkları sistemi bile sorgulayamazlar. Bu sorgularına engel olan şeyler din başta olmak üzere ülkenin eğitim politikasının yanlışlığıdır. Tabii bu o insanların suçu değildir. Devletin asker ihtiyacı bu "kendini gözünü kırpmadan feda edecek" gençlerle giderilir. Onların bir kısmı şehit olur. Ve biz hep aynı şeyi deriz: "olan garibana oldu". Öyledir çünkü. Gariban adam fakirdir, Anadoluludur, eğitimsizdir, sorgulama kapasitesine sahip değildir. Dolayısıyla çocuklarını da öyle büyütürler. Olan hep o saf insanlara olur. Dinlere, tanrılara inanırlar, şehit olmayı güzel bir şey sanırlar, "vatan sağ olsun" derler. Halbuki çocukları ölmese de bir şey olmayacaktı bu vatana...

2) Ülkenin gerçek sahipleri: Bunlar eğitimli kesimdendir. Çocuklarını da bir şekilde Atatürkçü, modern bir anlayışla yetiştirirler. Ona göre okullara gönderirler, ona göre eğitimler aldırırlar. Yazın tatile çıkarlar, ülkenin ve dünyanın nimetlerinden yararlanırlar. Çocuklar nispeten daha rahat bir ortamda yetiştikleri için dünyayı Anadolu çocuklarına göre daha iyi sorgularlar. Muhtemelen alacakları üniversite eğitimiyle çağdaş bir düzeye gelmeleri beklenir. işte bu çocuklar ülkenin gerçek sahipleridir. Genç yaşta ölmeleri beklenmez ve beklenemez. Okurlar ve iyi bir meslek sahibi olurlar. Yönetici pozisyonlarına gelirler vs. Ama eninde sonunda asla gereksiz bir durum için ölmek istemezler.

Başlıkta sorulan soru çok saçma veya yetersiz. Neye göre ölünüyor kardeşim bir anlat hele ya. Devlet sistemini insan yaratmıştır yani insan icadıdır. Bu sistem tarih boyunca binlerce defa kurulmaya çalışıldı. Bu örneklerden sadece bir tanesinde yaşıyoruz. Bir sistem için boşu boşuna ölmek ne kadar mantıklı? Ölseniz de ölmeseniz de bu ülkenin gerçek sahiplerine hiçbir şey olmuyor, sınırlara hiçbir şey olmuyor, hayat devam ediyor ve kimse sizin için üzülmüyor. Kendimizi hep üzülüyoruz sanıyoruz ama hayır, bir şehidin, trafik kazasında ölen birinden bizim için hiçbir farkı yok. Beynimizin bize oynadığı ufak bir vicdan oyunu hepsi bu. Şehit haberinden 5 dk sonra işine devam ediyor musun kardeşim? Evet. Öyleyse duyar kasma. Emin ol seni suçlamıyorum. Bizim yapımız böyle. Tanımadığımız bir kişi için üzülmüyoruz. Üzülmemiz de beklenmemeli ve üzülünce bir yarar da sağlamıyoruz. Bir şey yapmak istiyorsan şehit haberlerinin sonunu getirmeye odaklan.

özet olarak: Ölseniz de ölmeseniz de ülkeye hiçbir şey olmuyor. "Ölürüm" diyen tipler besin zincirinin altındakiler oluyor ve besin zincirinin üstündekiler sizi tanımadan, görmeden sürdükleri güzel hayatlarına devam ediyorlar. Öyleyse neden?