Konuşuyoruz sohbet ediyoruz o güzelim saçlarına bakıyorum ben. Bu da konuşurken saçıyla oynuyordu şöyle bir tutam saç eline geldi bana baktı.

beyler bakın kendimi öldürmek istedim o an. Böyle bir acı yok. Ağlamamak büyük bir sınav benim için.

Yalvarıyorum allahım lütfen ağlamayayım belli etmeyeyim diye.

Boğazıma düğümlü şekilde fazla fön yapıyorsun ondandır dedim. Ogün evine bıraktım kızı, gittim bir banka saatlerce ağladım beyler. Gözlerim kurudu ağlamaktan. Gece mesajlaşıyoruz Lonesome, ben kanser olduğumu biliyorum dedi bana.

Belli etmemiştim ona ilk başta beni test ediyor sandım hayır nerden çıkardın allah korusun dedim.

Annem söyledi biliyorum saklamana gerek yok dedi. Ben araştırmıştım bu kanseri baya beyler.

işte belirtileri felan varmış muhtemelen oradan öğrendi. Neyse 2 hafta daha böyle geçti hastaneye, oradan sinemaya, tiyatroya, parklara.

Birgün annesi aradı hastanedelermiş yine. Koşa koşa gittim birşey oldu sanıyorum açtım kapıyı o güzelim saçları gitmiş beyler. Başına bi bandana takmış ama sırtından aşağı süzülen saçları yok.

Boğazıma düğümlendi kelimeler. Benim onu teselli etmem gerekirken o beni teselli ediyordu