ikincisini de aynı şekilde yaşadım fakat tam gitmek istediğim yere (o zamanlar sevdiğim ve uzun zamandır görüşmediğim kırgın bir arkadaşımı bir kaç saniye de olsa uyurken de olsa görmek istemiştim) doğru giderken yarı yolda aniden bedenime çekildim. Sanırım onun yanına gitmemem gerekti diye düşünüyorum, bir şeyler gitmemi engelledi yoksa ben çok istiyordum. En çok o çatırtılara benzeyen ses ve sarsıntılardan rahatsız olduğum için bir süre sonra kendi kendime kontrolüm dışında tekrar bunu yaşamak istemiyorum dedim ve sanırım bilinçaltım gerekeni yaptı. Sadece kordonumu hatırlamıyorum, onu hiç görmedim ve çok merak ediyorum. Keşke baksaydım daha dikkatlice fakat ben yukarı doğru yükselirken de hiç dikkatimi çekmedi. Sonuç olarak bunu yaşamak güzeldi ve iyi ki yaşadım, bir gün tekrar istersem olacağını biliyorum sadece istemem yeterli yine uykuda çıkıp gezeceğim, kuşlar kadar özgürce…