Tabii ki verilmemeli. Biz daha dinin ne olduğunu anlamamışken çocuklara fikirler, önyargılar, emin olmadığımız bilgiler vererek onların düşünmelerini engelliyoruz, nasıl düşüneceklerini öğretmek yerine ne düşünmeleri gerektiğini öğretiyoruz ki bu da çocuğun zihninde kesinlikle travma yaratarak zihnini kısıtlıyoruz.

Aslında toplumunda, ailelerinde istediği bu. Rahatının bozulmaması için çocuğa hazır lokma veriyor, kendisine verildiği gibi hiç düşünmeden.

Eğer diğer türlüsünü yapıp çocuğun zihnini kısıtlamadan serbest bıraksak belki de bu bilgiler onun için yapılması ve yapılmaması gereken şeylerden oluşmaz ve belki de hakikat her neyse onun peşinden gidebilecek korkusuzluğa ve zekaya sahip olabilir.

Ama dediğim gibi sorgulanmak istemiyoruz çünkü bunca yıldır sıkıca tuttuğumuz bütün düşünce ve düşüncelerle gelen güvenliği sarsabilirler. O kadar eminiz ki doğruyu, gerçeği bildiğimiz konusunda bunu da gelecek nesile aktarmaya çalışacak kadar gaddarız çünkü çocuklarımızı sevmiyoruz. Onları korkutuyoruz, bastırıyoruz, kısıtlıyoruz ve sonucunda onlarda kısıtlanmış bireylerden gelecek neslin anne ve babası oluyorlar ve aynı süreç işliyor ama hiç bir zaman çocuklara öğrenebilmeyi öğretmiyoruz.