"...
Bir yardım asla gelmeyecekti.
Hiç gelmezdi.
Babamın ilk öğütüydü;
Hayat böyleydi.
Ya tek başına başa çıkardın bir şeylerle,
Ya geberir giderdin kendi köşende.
Çok görmüştüm,
Çok yaşamıştım,
O kadar çok yaşamıştım ki,
Sonunda kendi kendimin tanrısı oldum.
...
Bana benimkinden başka bir el uzatılmadı,
Uzatılmazdı.
...
Tek yakarılmaya değer olan,
Yine bendim.
...
Hadi o zaman dedim seni gidi düşmüş tanrı.
Silkelen ve kalk,
Toparlan ve yüksel,
Amaç sadece meydan okumak.
...
Bir kez daha haykır;
“Her şeyin canı,
Cehennemin en derin köşesine”.