yolun yarısına varmadan önümü pastacı mücahit abi kesti. dedi yigenim gel iki kelam edelim. olur abi dedim başladık yürümeye. bi baktım bu mına kodumun hamur kafalısı beni tenhaya çekiyo yavas yavaş. dedim abi benim ev diğer tarafta o tarafa gidelim. döndü bana dedi oğlum bizim tarafımız belli sen gel bakiyim şöyle, sonra birden bire cebinden çukardığı poğaça kalıbıyla beni okşamaya başladı. ne kadar direndiysem de hamur yoğurmaktan pençeye dönmüş ellerinden bi türlu kurtulamadim huur cocuğunun. bi yandan poğaça kalıbıni ban sürterken diğer yandan da "benim kücük cöreğim" diye mırildanıyordu. korkmustum ama beynimin sinaps ekibini en tehlikeli durumlar için hazırladığımdan birden bire aklıma bir fikir geldi ve frank sinatra'nın fly me to the moon'unu söyleyerek aya doğru uçmaya başladım. şuan aydayım hala olayın şokunu atlatmaya çalışiyorum ve ay taşlarıyla besleniyorum.