Bir arkadaş dert yanmış
"Bilgiliyim ama konuşamıyorum" demiş
Ben neden konuşabiliyorum?
Benim o adamdan farkım ne?
Bu başlıkta bilgili suskunların dilini çözeceğim.

Duygu=zaaf
Zeka=her şey

Benim yazılarımı okuyan adam duygularını analiz etmeyi bilmeli.

Az önce kurduğum cümle duygu kontrolünün nasıl yapılacağını anlatıyor.

Her zaman duygularının farkında ol.
Her zaman duygularının nedenini araştır.

Neden ortamda osurunca utanıyorum?
Neden ortamdaki biri osurunca gülüyorum?

Çünkü zaaf gösteriyorsun.
Duyguların yönetimi ele geçiriyor.
Ve sen de
Duyguların yönetimi ele geçirmesin diye osurmuyorsun.
işte konuşamamak bununla aynı şey.
Hep aklına gelen şey şu
• Acaba benim fikrim hakkında ne düşünürler?
• Acaba bu fikrimden dolayı dışlanır mıyım?
• Acaba
• Acaba
Ben biri benden farklı düşünüyor diye onu taşlamam. Onu dışlamam.
Onun farklı düşünmesi benim göremediğim bir şeyden kaynaklıdır.

Sen eğer karşındakinden farklı düşünüyorsan

Onun bakamadığı bir açıdan bakıyorsun

Bu durumda duygusal davranman çok saçma

Çünkü sen

insanlığın doğru bilgiye ulaşması için konuşmak zorundasın.

Eğer konuşmazsan insanlık o bilgiye ulaşmak için senin gibi düşünen ve düşüncesini ifade eden birini beklemek zorunda.

Unutma

Kimse

HiÇ KiMSE

Tek başına en doğruyu düşünemez.

Sen puzzle ın bir parçasısın. Tıpkı karşındaki gibi.
Ayrı ayrı hiçbir taka yaramıyorsunuz.
Ama bir araya gelirseniz ortaya bir eser çıkıyor.
Eğer sen masadan yere düşüp kaybolan parça olursan
Sadece sen kaybetmezsin
Aynı zamanda puzzle da sonsuza dek ekgib kalır.

O yüzden dostum

insanlığın sana ihtiyacı var.

Artık duygusal davranmaktan vazgeç.

GÖREViNi YERiNE GETiR