Bütün bunları düşünmeye başladım. Acaba babam var miydi? Varsa şu an nerde? Bu düşünücelere daha tam hakim olamadan uyuya kalmışım. Uyandığımda yorgundum. Ulan hala yorgundum amk.

Neyse ki hemşire gelip birkaç şeyi inceledikten sonra kahvaltımı getirdi ve yememe yardım etti. Saat 17'de taburcu olacağımı söyledi. Şu an saatin kaç olduğunu sordum. "Daha 10:30" dedi.

Kahvaltıdan sonra doktorla konuşmak istediğimi söyledim. Zor da olsa ikna olup geldi bizim pekekent.