Arabadan üç kişi çıkartılır. "Yarı ölü" üç kişi. Birini ambulans aracına alıyorlar diğer ikisini bekletiyorlar. O çıkan ben olsam ki gerek diğer iki kişinin üstünü kapattılar ve başka bir araca yüklediler. Ben hastanenin acil kısmına varmıştım, diğer araç ise xx devlet hastanesinin morguna.

Kayıtlarda üçümüzün de adı yazıyordu. Mehmet xx ve Enes xx hayatını kaybetti. xx mezarlığına gömüldü. Cem xx hayatta. Bunu gördüğüme sevinsem mi üzülsem mi bilememiştim. Kaza ile ilgili görüntü bitti. Doktor bana yöneldi:
-Cem, senin ailen, akraban, eş dostun var mı?
-Ya bi gibtir git zamanı mı bunu sormanın
-Şşt burda saygı çerçevesinde konuşuruz, ya da hiç konuşmayız.
-Özür dilerim doktora hanım. Hatırladığım kadarıyla ailem yoktu ama sevgilim vardı. Onunla birlikte yaşardık.
-Kayıtlarda sevgilinin falan hastaneye geldiği yok. Ama baban gelmiş o seni almış 1 ay sonra.
-iyi de dedim ya benim annem babam yok diye.
-Yanlış hatırlıyorsundur. Baban gelmiş ve sen de Mustafa xx'in baban olduğunu söylemişsin. Soyadı da aynı hani yanlış bir kişi değil. Hadi geçmiş olsun.
Deyip gitti doktor. Beni de bir hemşire odama zütürdü.