“bu aralar pek konuşmuyoruz, yanlış bir şey yapmadım umarım” dedi. hala konuşurken biraz çekingen davranıyordu anlıyordum sesinden. “yok yanlış bir şey yapmadın, eskiden geliyordun artık gelmiyorsun” dedim. sitem ediyor gibi çıktı sesim. ikimizde bir şey demedik bir müddet. sonra o “benim hep en iyi arkadaşım, şimdi çok arkadaşım var ama en iyi arkadaşım sensin yine de. sen hiç gelmiyorsun ama konuşmaya hep ben mi gelmeliyim.” dedi. haklıydı aslında bir kaç kere yazılılarda yanına oturmak için gittim. onun dışında hep o geldi. e şimdi eskisi gibi yalnız değil gelmemesi normal. o zamanlar böyle düşünmedim tabi. ergeniz akıl başta değil farklı düşünceler hakim. sanki sevgilimde beni aldattı gibi düşünüyorum. ” neyse ya sorun yok” dedim.