Kendi fotoğrafını koymuş.

Kızım hem unut beni diyorsun,hem de kendini unutturmuyorsun be.

Duvara assam elin manitasının fotoğrafını mekanımda bulundurmam bana yakışmaz. Cüzdanıma koyuyorum fotoğrafı.

Böyle dert tasa içinde yüzerken Bilal usta çağırıyor.

imphala'mın kaportasını bitirmiş ama nasıl bitirmiş...

Araba kıpkırmızı parlıyor.

Üstüne karbon fiber de yapmış.

Tampon da eklemiş altına,sis farları falan...

Arabaya bakınca kendimden geçiyorum.

Sarılıyorum Bilal ustaya.

Kendi dükkanıma ittiriyorum nasıl olsa daha çalışmıyor. Daha çok iş var. Oturup ekgibleri yazıyorum. ilk iş kırmızı deri döşeme.

15.000 TL masraf çıkıyor.

Gözümü kırpmadan veriyorum.

Yaşım 20.

1967 Chevrolet imphala'm var.

Öyle böyle değil ama. Motorunun sesinde güç yatıyor.

Askere gitmeden önceki son günlerim...

Arabamla yavaş yavaş geziyorum mahallede. Bir bakan geri dönüp bir daha bakıyor.

Annemi bindiriyorum. Kadının mutluluktan gözleri doluyor. Alışveriş yapıyoruz annemle. Annemi eve bırakıp gezmeye devam ediyorum.

Hemen duyuluyor tabi mahallede araba aldığım.

Herkes satın aldım zannediyor.

Bizim elemanın babası teklif göndermiş bizim ustaya. 75.000 dolar teklif etmiş arabaya. Verir miyim be. O araba benim herşeyim.

Askere gitmeden önce arabayla bir fotoğraf çektiriyorum, arabanın ilk hali ile çektirdiğim fotoğrafla birleştiriyorum.

Çoğaltıyorum bir tanesini eve birini de dükkana asıyorum.

imphala'yı ustama emanet ediyorum. Odanın tekine kitliyor. Sırf arabam için güvenlik kamerası taktırıyor dükkana.

Arabayla fotoğrafımın altına şöyle yazıyorum:
"Bir hurda emek ister çocuktan,
Bir çocuk araba ister hurdadan.
Arabanın enkazıyla yeniden doğdum ben
Yılların eskitemediği demiri, yıllar eskitemez çelikten yüreği... "