Bir metro istasyonunda Araçtan inip metroya doğru ilerlediler. Metroya binip şehrin batısına daha kalabalık olan merkeze doğru yola çıktılar. Bende taksiciye 100 lira attım ve üstü kalsın diyip koşa koşa hareket etmek üzere olan metroya yetiştim ve tam kapı kapanırken kendimi içeri attım.
(Yeter yoruldum dıbına koduklarım nereye gidiyorsunuz) diye bağırmak istesemde yapamadım.

ikisini de daha rahat görebileceğim bir koltuğa oturdum…(Sherlock Holmes gibi adamım amk) Şansım varmış ki bu hareketimi fark etmediler. Ama hemen arkamda oturan 60lı yaşlarda, torununu okula zütüren teyze hariç… o her şeyi gördü ve suratıma “beni kandıramazsın.“ der gibi bir ifadeyle baktı. (Bende ona gibtir huur çocuğu der gibi baktım) Metronunda hareket etmesiyle ihtiyar keli ve adeta gözlerimi yuvasından fırlatmak üzere olan meleğimi izlemeye koyuldum...