Hastaneden çıktım eve vardım Ritüeli yapamamamızın vermiş olduğu rahatsızlık beni çileden çıkarıyor. Yetmiyor ritüel denemesinde Durmuş hocanın ölümü aklıma geliyor bir yandan üzülüyyorum bir yandan kendimi suçlu buluyorum. Diğer yandan bu takun içinden nası cıkacagımı düşünüyordum. Bir ara intiharı düşünmedim değil evet intihar etmeliydim yoksa bu cinlerden kurtuluş yoktu. Teras kata çıkıp kalın bi halat vardı onu aldım ve çatımızdaki kulübeye benzer tahtadan inşa edilmiş bölüme girdim. Tahtanın üzerinde sac var demirden tahta ile saçın çivilendiği yerde boşluklar var sac kıvrımlı olur ya hani. O aradan geçirdim halatı. Çıktım sandalyenin üstüne uzuuun uzuuun mal gibi yere baktım biraz bişe düşünmeye calıstım ama düşünemedım daha sonra sandalyemi düşürdüm yaklaşık 30 saniye geçti nefesim tükenmek üzere... !