Uyandığımda da üstüm de bi battaniye örtülüydu ve yattigim bankimin yanın da bir poşet bayat da olsa ekmek vardi. Dün gece aç olduğum için yanlarına gittiğim 3 şarapçıdan eser yoktu parkta. Gece bayat ekmeği yerken hiç biri konuşmadi sadece yaşlı olan iletişime geçti benimle ama böyle bir iyilik yapacakları yada bir tanesinin yapacagi aklima gelmezdi. Apar topar kalktım ve parktan uzaklaşmam gerektiğini düşündüm çünkü bu şekilde beni gorecek bı komşunun şarapçı diye adımı çıkarma olasılığı çok yüksekti ama bı yandan da gibimde değildi babamın dediği laftan sonra şarapçı saftası yesem ne olurdu ki ? Banktan kalktım ve kavhalti yapmak için bı pastane gittim. Eve gitmek aklıma gelmişti ama olanlar gözümün önünden geçiyordu ve tekrar sinirlenip kendi basimin çaresine bakmam gerektiğini dogruluyordum. Hiç akraban yok mu diceksiniz haklisiniz. Olmuş olsa dahi benim için akrabamix yoktu amcamın karısıni hiç sevmem çok kötü bı insan teyzemler ise dedikoducu ve para manyağı tipler o yüzden hangi yüzle gidip hangi sebeple kalacağım ki onlarda. 1 bardak su verseler 40 yıl lafını yaparlar. O yüzden bu seçeneği de aklimdan çıkarmıştim ki pastaneye vardım ve bı çay iki simit aldım. Kavhalti yaparken acilen bı çözümleme yapıp bu akşam da lanet bankta yatmak istemiyordum. Deniz kenarına inip az yürüme isteğini dinleyip koyuldum yola.