günler günleri kovaladı turanla epeydir samimi bir şekilde konuşmuyorduk o olaydan sonra.
sıradan bir yaz günü işten güçten bitmişim evde uzanıyorum, telefonum çalıyordu. allah allah kim arar ki beni dıbına koyayım?
TURAN?
-efendim turan dedim soğuk bi sesle.
-hayvangibiyemis konuşmamız lazım kardeşim çok korkuyorum o günden beri hiçbişey yolunda gitmiyor. akşam okulda buluşalım dedi.
heyecanlandım dıbına koyayım ne oluyo aradan en az 5-6 ay geçmiş ne alaka dıbına koduğumun turanı.
minik çaplı kalp spazmları gelmişti yine böğrüme böğrüme. artık olan biten en ufak şeyler bile ödümü koparıyordu.
bu arada doğuya haber vermeden ikimiz buluştuk turanla. olan bitenden haberi yoktu doğunun.