Arkadaşlardan biri, "komutanım bunlar dün doçkayla bu gün havanla geldiler yarın tankla da gelirler" dedi. Komutan gerilla savaşının tank aşamasına gelemeyeceğini, büyük silahın onlar için avantaj değil dezavantaj olduğunu söyledi. Anladım ki, bizim karakol gibi, tank da onlar için açık hedef olmak demekti. Ben komutandan, daha gaz verici bir cevap bekliyordum. Aklı başında bir yorum geldi.

Güneş gene her zamanki gibi dağların arasından bize "elveda" diyordu. Artık daha da yorgunduk. Uykusuzluk gözlerimizi kızartmaya başlamış ve açıp kapadıkça sanki içinde iğne varmış gibi batıyordu göz kapaklarımıza. Yorgun düşmüştük, sırayla birbirimizi dinlendirmeliydik. Havanın da kararmasıyla nöbet değişimi olmuştu. ihtiyaçları giderdikten sonra sırayla uyku, nöbet, hazır kıta, çatışma anıları... "Devrem havanın sesini duydun mu?" muhabbetleri, sabaha kadar sürdü. Bazen komik anılar, yanlış yere ateş etmeler... Mesela çatışma sonu anıları çok olur, çok anlatılır. Ama bir çatış­mada şehit verilmese, o çatışmadan kimse bahsetmez.