gece herkesin uykusu gibildiği için haliyle epey geç uyandık. uyanır uyanmaz turanın yanına koştum.
-panpa iyimisin diye konuş bi sesini duyayım dün çok korkuttun bizi.
turanın dilinin tutulması hala devam ediyordu beyler. perişan oldum bittim dıbına koyayım arkadaşım resmen kalıcı hasar almıştı bu işten. dünkü haline göre daha iyiydi en azından konuşuyodu ama durum iç açıcı değildi beyler." bi-biaz daha iyi i yim."
hayat daha ne kadar kötü olabilirdi benim için.
annem ve babam da uyanınca ilk iş turanın yanına geldiler.bu arada annemde olaylar yaşandığı esnada evde kaldı çünkü panik atak hastasıydı bizimki babamda durumu bildiğinden hiç gel bile demedi yani.
turanın dilindeki sıkıntıyı görünce bizimkilerde perişan oldular. ulan çocuğun ailesine ne dicez dıbına koyayım.
babam döndü hayatımı gibeceğini işaret eden o bakışı attı bana.aha dedim yannanı yedim.
hemde babamın haşmetli yannanını.
ee ne demişler ekmeği elden yannanı kelden yicen diye.