Bir 10 dakikalık sessizliğin ardından fikret odaya geldi. “Vakkas abi , baba çıkabilirsiniz” dedi. O boşluktan çıktığım anda içime bir ferahlık, yüzüme bir soğukluk geldi. Sanki tekrardan nefes almışım gibi hissettim. Bu gece bu köyden kaçıp gitmeliydim, kimsenin haberi olmamalıydı. Gece saatlerinde, köpeklerin bile havlamadığı saatlerde vakkas ve ben yürüyerek ilçeye gidip, oradan minibüse binip iLe gidecektik. Fikreti yanıma çağırıp “oğlum bahçeden su almış gibi yap etrafı bi kolaçan et birileri varmı ne olur ne olmaz” diye. Fikret “tamam baba” deyip evden çıktı. Bizde kendimize küçük bir valiz ayarladık, şehir dışında yaşayan akrabaların yanına veya yakınına gidecektik, plan buydu. 2 dakika sonra fikret geldi. “Baba” dedi. “Dışarısı bayağı sarsıntılı, evin yakınlarında 3 tanımadığım kişi var” dedi. Hemen yaşlı kadının söyledikleri aklıma geldi, Vakkasın peşinde 3 kişi vardı, acaba bu 3 kişi bunlarmıydı, düşünüyordum. Nitekim bir plan yapıp onları atlatmak gerekirdi ama nasıl yapacaktım.