içimde bir his vardı ve benim eve patika yoldan gitmem gerektiğini oranın daha güzel olduğunu beynime kazır gibiydi. Fakat biliyordum şuan yürüyen beden ben değildim ve kararlarımı ben vermiyordum. Zorda olsa evin yolundan şaşmadım eve gittiğim anda Vakkas ve Fikreti uyandırdım. iki oğlumuda aldım karşıma sözlerime devam ettim. “Evladım bakın eğer aranızda biri birşeylere bulaştıysa ve korktuğu için söylemiyorsa asla hakkımı helal etmeyeceğim. Ben hocayla konuştum, bizim ailemize büyü yapıldığını söyledi. Siz elinizi vicdanınıza koyun, düşmanınız olmadığına kimseye bir yanlış yapmadığınıza yemin edin.” Dedim. Fikret elini kalbine koydu “babam ben Allahtan korkarım senin yüzünü kızartacak hiçbir şey yapmadım” dedi. Fakat Vakkasa elini kalbine koymakta tereddüt etmişti daha sonradan elini kalbine koydu ve Fikretin dediklerinin aynılarını söyledi. Vakkasın yüzü epey kızarmıştı, bir şey olmuştu ama hayırdır inşallah deyip bekliyordum. Bugün hocayla konuşmaya gidecektim ve yanıma Vakkasıda zütürecektim.