"yılgın çiçek çelenkleri gönderdim cenazene,
şimdi gündelikçi akşamlara kon;
hatırlat bana uzaklık ve yakınlığın sarıldığı bankı,
hatırlat nasıl başlamalıydı dinlediğimiz ilk şarkı?
hatırlat, başak sarplarını dik tutan gölgemi,
hatırlat efkarı, deliren gezegenimi ve öfkemi,
hatırlat, nasıl yenilirdi güneş?
çiçekleri delip geç!
hatırlat bana benzediğin şehri, gerçekten sevince."